Хар ус цагаан сүү
- ISBN: 978-99962-1-200-0
- Хавтас: Зөөлөн
- Хэвлэгдсэн он: 2011
- Хуудас: 358
- Хэмжээ: 145х205 мм
- Жин: 414
- Үлдэгдэл: Дууссан
Амралтын клуб пиг дүүрэн хүнтэй болов. Алим унах зайгүй болтол олон хүн хурж цуглав гэж ийм олон хүн цугларсан газрыг хэлдэг байх даа гэж Бат бодож суув. Гаднаас хүмүүс ганц хоёроор нэмж ирсээр...
Орж ирсэн хүмүүс, яаж ийгээд суудал олоод суучихаад байхыг харж суусан Бат "алим уначих зай байгаа л юм байна" гэж бодов. Амралтын газрын дарга, намын үүрийн нарийн бичгийн дарга, амралтын газрын соёл, олон түмний ажил хариуцдаг, туйлын санаачилга хөдөлгөөнтэй, хөгжилтэй сэргэлэн залуу бүсгүй Гэрэл нар амрагч Дансран өвгөнтэй цуг орж ирэв.
Хаалга дахин сэвхийн онгойв. Дулмаа найз бүсгүй Хандаатай орж ирэв. Дулмаа Батыг нүдээрээ эрэв. Бат өндөсхийн босч: "Би энд байна. Наашаа бушуухан ирж суу" гэсэн дохио өгөв. Дулмаа Хандаа хоёр Батын хоёр талд суув. Тэр хоёр усан хулгана болтлоо хөлөрч халууцан, царай зүс гэвэл болсон алим шиг минчийн улайжээ. Ажвал зүрхний цохилт нь ч намжиж амжаагүй бололтой. Амрагчдын дунд явуулсан одон бөмбөгийн тэмцээнд Дулмаа, Хандаа хоёр оролцжээ.
-Та хоёр хоорондоо тоглоо юу? гэж Бат асуув.
-Тэгсэн. Тэмцээний дараа хоёулан хорин нэгээр гурван удаа үзсэн чинь Хандаад хоёр удаа хожигдлоо... Хандаа лут юм гээд Дулмаа хөлсөөарчив.
-Тэмцээн юу болсон бэ?
-Баларсан... Дөнгөж данган гуравдугаар байртай...
-Хандаа хоёрдугаар байранд уу?
-Ухаандаа тийм гээд доошоогоо эв дүйгүйхэн гуйвганан шигдэж суув.
-Та хоёрыг хожсон тэр бүсгүй, тийм сүрхий юм уу? гэж Бат асуув.
-Улсын зэрэгтэй юм гэж Дулмаа өгүүлтэл
-Аваргыг хаяж аварга болно гэдэг шүүдээ. Та хоёрыг дараа жил энд амрахдаа, энэ амралтын аварга болохыг ерөее. Одоо асуудал нэгэнт тодорхой болсон учир баяр хүргэж болох нь шив дээ гээд Бат гараа сарвайсанд Хандаа гарынхаа хөлсийг арчаад сулхан гар барив.
-Хүнтэй уулзана гээд байсан. Энэ өвгөнтэй уулзаж байгаа хэрэг үү? Манай хажуугийн люкс өрөөнд байдаг евгөн шив дээ!...
-Зөндөө олон одон медалийн туузтай юм...
-Хичнээн юм бэ дээ?
-Арван хэд юм...
-Бас гавъяатын тэмдэгтэй...
-Харин тийм...
-Юуных нь гавъяат байдаг юм бол доо!
-Юуны ч байж болно. Дахан дор эр, даахин дор даага гэдэг шүүдээ. Ийм сайхан тос дааварласан, төв түвшин... цаанаа нэг нуруутай, толиотой өвгөн, гавъяат байхгүй бол хэн гавъяат байх вэ гэж Бат өгүүлэв.
